راهبردهایی برای برقراری تعادل میان بازی و زندگی پسرتان

همان‌طورکه آخرین دلار و پول خردهایم را می‌شمردم، متوجه شدم که بالاخره به اندازه کافی پول برای خرید بازی نینتندو دارم. به همین دلیل، درحالی‌که کیف پولم را محکم در مشتم گرفته بودم، به سمت آشپزخانه دویدم تا از پدر و مادرم بخواهم که مرا به فروشگاه ببرند. این اولین سیستم بازی من بود. بعد از خرید آن، ساعت‌های زیادی را در اتاقم می‌گذراندم، به آن صفحه تاریک می‌چسبیدم، تتریس، سوپرماریو و بازی‌های دیگری می‌کردم. بسیاری از شب‌ها تا دیروقت بیدار می‌ماندم و اگر باتری دستگاهم تمام نمی‌شد، از بازی کردن دست نمی‌کشیدم.

اکنون 30 سال از آن زمان می‌گذرد. درست است که سیستم‌ها متفاوت شده‌اند، اما همه چیز، آنقدرها تغییر زیادی نداشته است. بسیاری از پسرها، صبح، ظهر و شب، بدون کنترل بازی می‌کنند و تا زمانی که وای‌فای‌شان قطع نشود، جلوی صفحه سیستم خود می‌مانند. ما به عنوان والدین باید به پسرانمان کمک کنیم تا عادات بازی‌ سالمی را در خود ایجاد کنند. در ادامه به شش راهبرد آموزشی برای پسرانمان اشاره شده است تا بفهمند چگونه می‌توانند بین بازی و زندگی خود، تعادل برقرار کنند.

1. به او اجازه ندهید وسایل بازی را در اتاق خوابش نگه دارد.

قانونی وضع کنید که طبق آن، بازی تنها می‌تواند در بخش عمومی خانه انجام شود. پسرانی که ابزار بازی را در اتاق خود دارند، می‌توانند ساعت‌ها بدون وقفه و نظارت، بازی کنند. در این حالت، شما نه تنها نمی‌دانید که پسرتان چه میزان از زمان خود را پشت سیستم بازی می‌گذراند، بلکه برای شما بسیار دشوارتر خواهد بود تا بدانید او پشت درب‌های بسته، چه چیز دیگری می‌بیند.

2. بین ابزارهای الکترونیکی و اسباب‌بازی‌های الکترونیکی، تمایز قائل شوید.

درحالی‌که ممکن است طبق شرایط، لازم باشد تا پسر شما چندین دستگاه داشته باشد، ولی به او بیاموزید که بازی کردن صرفا باید از طریق یک دستگاه بازی انجام شود. به پسرتان اجازه ندهید بازی را بر روی تلفن همراه خود و یا شما دانلود کند. وقتی پسر شما همه جا به بازی دسترسی داشته باشد، خیلی راحت‌تر وسوسه می‌شود حتی زمانی که قصد بازی ندارد، به سمت آن کشیده شود.

3. زمان‌هایی را به طور عمد با پسرتان سپری کنید.

وقتی از پسرتان دور می‌شوید، ممکن است او به جای دیگری از جمله بازی‌های ویدیوئی (آنلاین) روی آورد. مهم نیست که با او چکار می‌کنید، بدانید هر زمانی را که به طور عمد با او سپری می‌کنید، می‌تواند به وی کمک کند تا تعادل بین بازی و زندگی را یاد بگیرد.

4. از پسرتان بخواهید تا میزان زمانی را که در روز صرف بازی می‌کند، محاسبه کند.

تقویمی برای پسرتان بگیرید. از او بخواهید میزان زمانی را که هر روز صرف بازی می‌کند، در آن یادداشت نماید. هفته‌ای یکبار با او بنشینید و با هم مقایسه کنید که چقدر زمان برای بازی و چقدر را با دوستان، خارج از منزل، مطالعه و غیره صرف کرده است. این کار خیلی بهتر از محدود کردنش جواب می‌دهد.

5. یک روز بدون صفحه نمایش در خانه داشته باشید.

ممکن است زمانی که پسرتان را محدود می‌کنید، فکر کند که رفتاری غیرمنطقی دارید. چنین تفکری، حتی زمانی که خودتان عکس آن‌را اجرا می‌کنید (یعنی بیش از اندازه از کامپیوتر، تلویزیون یا گوشی خود استفاده می‌کنید)، تشدیدتر می‌شود. عادت به خاموش کردن کلیه صفحات نمایش، یکبار در هفته یا ماه، و وقت گذراندن رودررو با یکدیگر، روشی عالی برای آموزش عادات بازی سالم به پسرتان است.

6. به او کمک کنید کارهای دیگری برای انجام دادن پیدا کند.

بسیاری از پسران، خودشان را به عنوان یک گیمر معرفی می‌کنند، زیرا این همان کاری است که بیشترین زمان را صرف انجام آن می‌کنند. به پسرتان کمک کنید سرگرمی‌های دیگری (از جمله، ورزش، ماهیگیری، شکار، آشپزی، و غیره) را نیز کشف کرده و روی آنها سرمایه‌گذاری کند. اگر بتوانید به او کمک کنید چیز دیگری پیدا کند تا قوه تخیلش را درگیر کند، مسلما مایل خواهد بود وقت خود را روی آن سرمایه‌گذاری کند.