اثرات دعا و نیایش

دعا و نیایش یاد خداست و یاد خدا آرامش بخش دلهاست. پس دعا و نیایش آرامش‌بخش دلهاست. این آرامش بر روح و روان و حتی جسم انسان اثرات مثبتی دارد، به‌طوری‌که می‌توان گفت با آرامش پس از دعا و نیایش، روح آدمی از سرگشتگی و سرگردانی فاصله می‌گیرد و به آسمان متصل می‌شود. حالت‌های یاس، ناامیدی، بریدگی، تنهایی، اضطراب و نگرانی او کاهش می‌یابد و در صورت استمرار بر نیایش بنده با خداوند حتی خنثی نیز می‌شود. آثار معنوی نیایش فقط اینها نیست، بلکه در سایه آرامش و رفع تنش‌ها و اضطراب‌ها بسیاری از ناراحتی‌های روح و روان انسان که ریشه در اضطراب و عدم آرامش دارند، از بین خواهد رفت.

دعا و نیایش یاد خداست و یاد خداوند وسیله نزدیکی به اوست. به راستی چه ارزشی از این بالاتر متصور است که آدمی در یاد خداوند قرار گیرد و به الطاف خداوندی‌اش واثق شود. در نقطه مقابل، کسانی که یاد خدا را فراموش می‌کنند، خداوند آنها را به خود فراموشی دچار می‌کند و پیامبرش را امر به دوری جستن از ایشان می‌نماید.

دعا و نیایش یاد خداست و از اثرات مهم یاد خدا، بازیابی خویش می‌باشد. در دعا وجود آدمی همچون قطره‌ای به اقیانوس عنایت پروردگار متصل می‌شود و جدایی او به وصال کردگار ختم می‌گردد. یکی دیگر از آثار مهم یاد خداوند، دوری و اجتناب از گناه و پلیدی و در کنار آن توبه و گناه‌زدایی از کرده‌های پیشین می‌باشد. این اثر دعا و نیایش هم نوعی خودیابی محسوب می‌شود.

دعا و نیایش یاد خداست و یاد خدا به آدمی ظرفیت وجودی، شرح صدر و گشادگی سینه می‌بخشد. وقتی ظرفیت وجود آدمی تنگ و کوچک باشد، در اندک زمانی و از غمی کوچک مالامال می‌شود یا یک شادی حقیر آن را آکنده می‌نماید.

دعا و نیایش یاد خداست و یاد خدا از بین برنده کبر، غرور و نخوت از صفحه وجود آدمی است. خداوند گام نهادن در مسیر غرور و تکبر را هم دوست ندارد و نهی می‌کند، چه رسد به اینکه این پلیدی به سراسر وجود آدمی نفوذ کند.

دعا و نیایش یاد خداست. با یاد خداوند نسبت میان بنده و خدا سامان می‌یابد و کسی که ارتباط و رابطه‌اش با خدا سامان یافت، رابطه او با بندگان خدا هم سامان خواهد یافت.

دعا و نیایش یاد خداست و یاد خداوند امید بخش و برطرف‌کننده یاس و ناامیدی است. یاد خدا بر ایمان انسان می‌افزاید. اصلا ایمان از جنس امید است، پس یاد خداوند بر امید انسان می‌افزاید.

دعا و نیایش یاد خداست. یاد خداوند شجاعت و دلیری می‌آورد و به انسان در برابر غیر خدا اعتماد به نفس می‌بخشد. یعنی بنده موحد و امیدوار به فضل الهی با طلب صبر زیاد و گامی استوار و عزمی راسخ از یاد خدا و استعانت از او، شجاعانه و دلیرانه بر خدانشناسان حمله می‌برد و حماسه می‌آفریند.

دعا و نیایش یاد خداست. خداوند پروردگار جهانیان است و یاد پروردگار، پرورش‌دهنده روح و تربیت‌کننده روان نیایشگر است. انسان به وسیله نیایش به خدا می‌رسد و خداوند در انسان حلول می‌کند. این عین شنیده شدن صدا و پاسخ گفتن ندای آدمی است؛ یعنی نفس دعا، اصل پرستش و ذات نیایش وجود او را متعادل، روح او را آرام و روان او را بی‌دغدغه خواهد کرد.